Rabarbar jest popularną jadalną byliną wieloletnią. Jego ogonki mają bardzo dużo wartości odżywczych. W jaki sposób uprawiać rabarbar?
Rabarbar ogrodowy, zwany zwyczajnym, jest byliną należącą do rodziny rdestowatych. Dorasta do 1,5 wysokości. Jest rośliną wieloletnią zimującą w gruncie – jest odporny na mróz. Naziemna część zamiera na zimę.
Wiosną rabarbar wypuszcza nowe liście. Jadalne są tylko ogonki rabarbaru – w zależności od odmiany jest to czerwona, różowa lub zielona część rabarbaru. Najsmaczniejszy jest rabarbar o czerwonym zabarwieniu. W Polsce bardzo popularne są odmiany:
Rabarbar najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym lub półcienistym. Wymaga stale wilgotnej, żyznej lub wapiennej gleby. W okresie letnim wymaga regularnego nawadniania. Jeśli wody jest zbyt mało, plon jest mniejszy, a ogonki gorszej jakości.
Rabarbar trzeba wiosną nawozić nawozami mineralnymi, a jesienią kompostem lub obornikiem. W czasie zbiorów stosuje się nawozy azotowe.
Rabarbar kwitnie w maju. Kwiaty należy usuwać, ponieważ osłabiają roślinę i uniemożliwiają wykształcenie się pąków liściowych.
Najczęstszymi chorobami rabarbaru jest zgnilizna ogonków liściowych i karp rabarbaru. Mogą być wywoływane przez grzyby i bakterie, które dostają się przez uszkodzenia mechaniczne, np. podczas nieumiejętnego zrywania warzywa. Rabarbar atakowany jest również przez choroby grzybowe m.in. mączniaka, rdzę i plamistość liści.
Rabarbar można rozmnażać na dwa różne sposoby: przez nasiona i podział karp. Pierwszy sposób jest bardzo kłopotliwy i rzadko stosowany. Bardzo popularnym sposobem jest rozmnażanie rabarbaru przez podział karp. Rozmnażanie wykonuje się wczesną wiosną (jeśli zimy są mroźne) lub jesienią. Sprzyja to ukorzenieniu się rośliny jeszcze w poprzednim sezonie.
Aby rozmnożyć rabarbar, trzeba wyciągnąć karpy z ziemi i rozciąć. Sadzonka musi mieć kilka korzeni i co najmniej jeden pąk liści. Sadzonka przed sadzeniem powinna być zaschnięta, dlatego warto ją przygotować dzień wcześniej. W pierwszych 3 latach młode sadzonki należy okrywać na zimę.
Pierwsze plony można uzyskać w drugim roku po posadzeniu rabarbaru. Warzywo można zbierać od maja do lipca. Ogonki trzeba wyłamać bardzo nisko nad ziemią. Wybiera się tylko te mające min. 20 cm długości, lecz nie więcej niż 1/3 całej rośliny.
Rabarbar ma mało kalorii – w 100 g jest ich 9! Dlatego osoby na diecie mogą go spożywać bez obaw. W 100 g rabarbaru jest 3,2 g błonnika pokarmowego. Roślina jest również bogata w witaminy C i E oraz z grupy B. Ma także wiele składników mineralnych m.in. wapń, potas i fosfor. W czasie pieczenia uwalnia się rapontygenina, która ma działanie przeciwutleniające – zapobiegające występowaniu komórek nowotworowych.
Nie należy codziennie spożywać rabarbaru, ponieważ ma duże ilości szczawianów, które powodują usuwanie wapnia z organizmu.
Zdjęcie główne: Kulbir/pexels.com
